اثربخشی مایکوفنولات موفتیل در درمان بیماران مبتلا به پمفیگوس ولگاریس مقاوم به درمان

Authors

مهناز بنی هاشمی

mahnaz banihashemi department of dermatology, mashhad university of medical sciences, mashhad, iran.گروه پوست، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران. یلدا ناهیدی

yalda nahidi department of dermatology, mashhad university of medical sciences, mashhad, iran.گروه پوست، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران. محمدجواد یزدان پناه

mohammmadjavad yazdanpanah department of dermatology, mashhad university of medical sciences, mashhad, iran.گروه پوست، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران. حبیب الله اسماعیلی

habib allah - o - esmaeeli department of dermatology, mashhad university of medical sciences, mashhad, iran.گروه پوست، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران. سمیه خطیب زاده

abstract

زمینه و هدف: پمفیگوس از بیماری های شایع خودایمنی تاولی است که نیازمند درمان با سرکوب کننده ی ایمنی سیستمیک می باشد. سرکوب کننده های ایمنی پیش آگهی بیماران پمفیگوس را در دهه ی اخیر تغییر داده، اما استفاده ی طولانی مدت آن ها همراه با عوارض قابل توجهی می باشد. امروزه سعی بر استفاده از داروهایی جدیدتر با عوارض جانبی کمتر در این بیماری می باشد. یکی از این داروها مایکوفنولات موفتیل می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات درمانی این دارو در بیماران مبتلا به پمفیگوس ولگاریس مقاوم به درمان می باشد.روش اجرا: پرونده ی 300 بیمار مبتلا به پمفیگوس ولگاریس مرور شد و از میان آن ها 28 پرونده که به دلیل مقاومت به درمان، داروی مایکوفنولات موفتیل دریافت کرده بودند وارد مطالعه شدند. اطلاعات با استفاده از پرونده ها در پرسش نامه ای جمع آوری و سپس با استفاده از آزمون همبستگی kendall's tau-c، آزمون mann-whitney و تحلیل واریانس تحلیل آماری داده ها انجام شد.یافته ها: نسبت مرد به زن 1.8:1 بود. میانگین سنی بیماران 13.6±43.3 سال بود. بیماران تحت درمان با مایکوفنولات (2gr/day) همراه پردنیزولون (1mg/kg/day) قرار داشتند. هفده بیمار (10 مرد و 7 زن) بهبودی کامل داشتند، ارتباط معناداری بین پاسخ به درمان و جنسیت بیماران وجود نداشت (p=0.58). اختلاف معناداری بین میانگین سنی بیماران بهبودیافته و مقاوم به درمان وجود نداشت (p=0.77). ارتباط معناداری بین پاسخ به درمان با شدت درگیری مخاطی (p=0.80) و شدت درگیری پوستی (p=0.80) وجود نداشت. 10 بیمار که مایکوفنولات را بیش از 12 ماه دریافت کرده بودند پاسخ درمانی مناسب داشتند و طی دوره ی پی گیری بدون نیاز به مکمل دیگر هیچ عودی نداشتند.نتیجه گیری: شروع اثر مایکوفنولات موفتیل آهسته است، اما مکملی مفید و با عوارض جانبی کم در درمان بیماران پمفیگوس ولگاریس، خصوصاً بیماران مقاوم به درمان، می باشد.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

مقایسه تأثیر وضعیت طاق باز و دمر بر وضعیت تنفسی نوزادان نارس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد تحت درمان با پروتکل Insure

کچ ی هد پ ی ش مز ی هن ه و فد : ساسا د مردنس رد نامرد ي سفنت سرتس ي ظنت نادازون داح ي سکا لدابت م ي و نژ د ي سکا ي د هدوب نبرک تسا طسوت هک کبس اـه ي ناـمرد ي فلتخم ي هلمجزا لکتورپ INSURE ماجنا م ي دوش ا اذل . ي هعلاطم ن فدهاب اقم ي هس عضو ي ت اه ي ندب ي عضو رب رمد و زاب قاط ي سفنت ت ي هـب لاتـبم سراـن نادازون ردنس د م ي سفنت سرتس ي لکتورپ اب نامرد تحت داح INSURE ماجنا درگ ...

full text

گزارش ده مورد درمان و کنترل موفقیت آمیز پمفیگوس ولگاریس مقاوم به درمان های ایمنوساپرسیو رایج با مایکوفنلات موفتیل

زمینه و هدف: پمفیگوس ولگاریس از بیماری های اتوایمیون تاولی می باشد که در کشور ایران شایع است. در این بیماری اتوآنتی بادی ها بر علیه یکی از اجزاء اتصالات سلول های اپیدرم به نام دسموگلین 3 ایجاد می شوند. گرچه کورتیکواستروئید خوراکی به عنوان خط اول درمانی در این بیماری شناخته شده و به کار می رود ولی در بسیاری از موارد به علت بروز عوارض جانبی یا عدم پاسخ درمانی مناسب از داروهای ایمنوساپرسیو دیگر به...

full text

گزارش ده مورد درمان و کنترل موفقیت آمیز پمفیگوس ولگاریس مقاوم به درمان های ایمنوساپرسیو رایج با مایکوفنلات موفتیل

زمینه و هدف: پمفیگوس ولگاریس از بیماری های اتوایمیون تاولی می باشد که در کشور ایران شایع است. در این بیماری اتوآنتی بادی ها بر علیه یکی از اجزاء اتصالات سلول های اپیدرم به نام دسموگلین 3 ایجاد می شوند. گرچه کورتیکواستروئید خوراکی به عنوان خط اول درمانی در این بیماری شناخته شده و به کار می رود ولی در بسیاری از موارد به علت بروز عوارض جانبی یا عدم پاسخ درمانی مناسب از داروهای ایمنوساپرسیو دیگر به...

full text

اثر سیکلوسپورین روی بیماران پمفیگوس مقاوم به درمان های کلاسیک

Pemphigus is a chronic blistering disease and prednisolone is regarded as the treatment of choice for this disease. The doses of prednisolone required are high, and considerable morbidity maybe associated the treatment. Immunosuppressive drugs, particularly azathioprin are frequently used addition to prednisolone, as steroid – sparing agents, although in our experience, these are not...

full text

سطح سرمی آنتی‌اکسیدان‌ها در بیماران مبتلا به پمفیگوس ولگاریس

   Background & Aims: Pemphigus comprises a group of autoimmune life threading diseases characterized by cutaneous and mucosal blistering. Pemphigus vulgaris (PV) is the most common and important variant. Recent reports have revealed the relatively high incidence of PV in Iran. The onset or aggravation of many human diseases is attributed to oxidative stress and it has been suggested as one of ...

full text

My Resources

Save resource for easier access later


Journal title:
پوست و زیبایی

جلد ۴، شماره ۱، صفحات ۱۹-۲۶

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023